Karmienie chorego na chorobę Huntingtona może wymagać od opiekuna wiele wysiłku.

Kilka rad dotyczących otoczenia, zajmowanej pozycji, przydatnych przedmiotów czy wyglądu i konsystencji potraw. Wszystko to może mieć wpływ na komfort chorego i jego opiekuna w czasie jedzenia.

Wskazówki przy karmieniu Chorego na chorobę Huntingtona

1. Przed karmieniem zapewnić spokój, chory powinien być wyciszony i zrelaksowany, aby nie rozpraszał się, wyłączyć TV lub radio. Podczas jedzenia nie należy rozpraszać chorego, wyeliminować wszystko co mogłoby odwracać uwagę chorego od posiłku. Nie wskazana jest duża ilość osób w pomieszczeniu. Ewentualnie włączyć lekką muzykę relaksacyjną.
   
   
2. Nogi krzesła, na którym siedzi chory powinny być przymocowane na stałe do deski pod krzesłem, co uniemożliwia wywrócenie się krzesła i upadek chorego (dlatego dobry jest zagłówek taki, jak w samochodach, aby głowa nie odchylała się do tyłu).
   
   
3. Zapewnić prawidłową pozycję podczas jedzenia. Osoba karmiona powinna siedzieć w pozycji pionowej, ale jej głowa nie powinna być odchylona zbytnio do tyłu. Odchylona do tyłu głowa utrudnia spożywanie pokarmu i powoduje często zadławienia lub zakrztuszenia.
   
   
4. Prawidłowa pozycja osoby pomagającej / karmiącej - powinna zapewniać kontakt wzrokowy z osobą karmioną. Jeśli to możliwe, należy siedzieć naprzeciw, ewentualnie usiąść tak, aby swoimi nogami przycisnąć nogi chorego.
   
   
5. Przy samodzielnym spożywaniu posiłku przez chorego można stosować zagięte odpowiednio sztućce lub dodatkowo założyć na rękojeść sztućców tzw. otulinę w celu pogrubienia raczki, co ułatwia trzymanie sztućca.
   
   
6. Przed jedzeniem należy podać kilka łyków zimnej wody - po to, aby przepłukać przewód pokarmowy.
   
   
7. Przed karmieniem wskazana jest zachęta do jedzenia, chory może powąchać potrawę, żeby wiedział co będzie jadł. Podczas posiłku wydawać proste komunikaty - połknij, przeżuj itp. Należy informować chorego po kolei o każdej czynności, którą ma wykonać. Karmić po woli. Jeśli nie chce już jeść, a zjadł zbyt mało, podać komunikat "dostaniesz jeszcze małą porcję".
   
   
8. Odpowiedni kubek dla chorego, to tzw. puchar, który ma dwie rączki, można go obciążyć w dolnej części (typu mańka wstańka, jak dla dzieci).
   
   
9. Podczas podawania napojów, kubek „niekapek” z dzióbkiem nie jest zalecany, ponieważ chory korzystając z niego musi odchylić głowę do tyłu - co grozi zachłyśnięciem. Kubek plastikowy można przygotować i wyciąć w taki sposób, aby zrobić miejsce na nos, wówczas chory nie odchyla głowy podczas picia. Dobrym rozwiązaniem jest podawanie płynów przez słomkę o dużej średnicy, dzięki możliwości zgięcia słomki. Taką słomkę o dużej średnicy można również włożyć do kubka z dzióbkiem, to również ułatwi picie. Należy zwrócić uwagę na odpowiednią ilość płynu w kubku.
   
   
10. Do picia wskazane są zagęszczone płyny - napoje typu maślanka, soki warzywne, owocowe - przecierane, gęste. Napoje można też zagęścić żelatyną lub skrobią kukurydzianą. Do wody dodajemy również możemy dodać substancje zagęszczające.
    
    
11. Należy miksować każdy produkt osobno, a suchość łagodzić np. mlekiem. Zmiksowany pokarm, każdy oddzielnie, nałożyć na talerz łyżką lub nabierakiem do lodów - formując kulki.
    
    
12. Dobrze jest stosować (jeśli jest taka możliwość) miksowanie osobno produktów i formowanie ich np. marchewka - w kształcie marchewki, a mięso w kształcie kawałka mięsa. Dotyczy to wszystkich produktów. Ewentualnie samemu uformować takie kształty na talerzu, żeby chory wiedział co będzie jadł. Takie produkty przełożone do foremek wkładamy do lodówki. W każdej chwili można taki posiłek podgrzać w mikrofalówce i przełożyć na talerz. Wtedy każdy posiłek ma swój smak, aromat i wygląd zachęcający do jedzenia. Chodzi o to, aby posiłek wyglądał estetycznie. W przeciwieństwie do tradycyjnego miksowania wszystkich produktów na raz, nieapetyczna gęsta papka nie stanowi zachęty do jedzenia.
    
    
13. Chleb dla zlikwidowania suchości można namoczyć w jogurcie lub w zupkach.
    
    
14. Pasztety i mięso podawać z majonezem lub innym sosem, aby łatwiej można było je pogryźć i przełknąć. Pokarm nie powinien być suchy.
    
    
15. Produkty takie jak: mięso lub banany podajemy w małych kawałkach.
    
    
16. Ważna jest właściwa temperatura jedzenia - talerz z potrawą stawiać na tacy czy podstawce z ciepłą wodą, żeby jedzenie szybko nie stygło.
    
    
17. Należy dbać o kaloryczną wartość pożywienia. Chory powinien spożywać wysokokaloryczne posiłki typu: tłuste mięsa, ryby, majonez, śmietana, desery, suplementy odżywcze, słodycze i inne. Należy zdecydowanie unikać podawania suchych produktów np. suchych ciast lub ciastek, które mogą powodować krztuszenie.
    
    
18. Zapewnić regularność posiłków w równych odstępach czasu. Zaleca się 5 - 6 posiłków dziennie. Posiłek nie powinien trwać dłużej niż godzinę.
    
    
19. Bardzo ważną sprawą jest higiena jamy ustnej.